Leczenie zapalenia gruczołu krokowego

W połowie ubiegłego wieku wierzono, że zapalenie gruczołu krokowego rozwija się w starszym wieku. Dziś choroba stała się „młodsza" i diagnozowana jest u płodnych mężczyzn w wieku 30-40 lat. Zapalenie ma tendencję do przechodzenia w stan przewlekły, co znacznie utrudnia terapię. Lekarze z powodzeniem rozwiązują problemy zdrowotne mężczyzn o dowolnej złożoności. Urolodzy z centrum medycznego opracowują indywidualne schematy terapeutyczne, stosują najlepsze leki i dysponują nowoczesnymi metodami leczenia chorób prostaty.

„Serce drugiego człowieka"

Prostata jest małym, niesparowanym gruczołem wydzielania zewnętrznego, kontrolowanym przez aktywność hormonalną. Narząd znajduje się w dolnej części miednicy, pod pęcherzem. Szersza krawędź prostaty zakrywa szyjkę pęcherza. Plecy przylegają do przedniej ściany odbytnicy. Przednia część gruczołu zajmuje miejsce w strefie łonowej połączenia kości miednicy. W męskim ciele prostata pełni trzy kluczowe funkcje:

• silnik - kontrola oddzielania moczu i płynu nasiennego (dzięki temu plemniki nie dostają się do pęcherza;
• sekrecja - wytwarzanie sekretu odpowiedzialnego za jakość płynu nasiennego i utrzymanie stabilnej erekcji;
• bariera - ochrona przed infekcją górnego układu moczowego.

Funkcjonalność gruczołu krokowego zaczyna objawiać się w okresie pokwitania, osiągając pełną wartość w wieku 18-20 lat. Spadek aktywnej pracy ciała odnotowuje się u mężczyzn, którzy przekroczyli pięćdziesięcioletni kamień milowy.

Rodzaje i formy zapalenia gruczołu krokowego

Rodzaj choroby zależy od przyczyny wystąpienia:

1. Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego. Występuje jako powikłanie procesów zakaźnych i zapalnych w układzie moczowo-płciowym (rzadziej w innych układach organizmu).
2. Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego. Rozwija się na tle fizjologicznych niepowodzeń neurologicznych, psychoneurologicznych, chorób przewlekłych, niezdrowego stylu życia.

Wyzwalaczem procesu zapalnego są zjawiska zastoinowe (stagnacja) w tkankach gruczołu, wywołane zaburzeniami organicznymi lub infekcją.

Formy są klasyfikowane według charakteru manifestacji objawów i przebiegu choroby:

1. Ostre zapalenie. Charakterystyka bakteryjnego typu choroby. Towarzyszy mu intensywna manifestacja określonych znaków.
2. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego. Działa niestabilnie. Okresy utajone zastępowane są nawrotami z ciężkimi objawami. W 95% przypadków ma pochodzenie bakteriobójcze.

Objawy przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego są często usuwane, a proces zapalny postępuje. Falujący przebieg choroby jest przyczyną przedwczesnej wizyty u urologa, a następnie kosztownego leczenia powikłań.

Przyczyny zapalenia gruczołu krokowego

Stagnacja krążenia krwi i wydzielanie gruczołu krokowego występuje z przyczyn odpowiadających specyficznej klasyfikacji choroby.

Przyczyny gatunku zakaźnego	Przyczyny gatunków bakterii
Infekcje przenoszone drogą płciową (STI): bakteryjne (kiła, rzeżączka, ureaplazmoza, gardnereloza); wirusowe (brodawczakowatość, cytomegalowirus, opryszczka narządów płciowych); pasożytnicze (chlamydia, rzęsistkowica), grzybicze (kandydoza). Choroby bakteryjne jelit, skóry, narządów oddechowych spowodowane aktywnością gronkowców, enterokoków, Escherichia coli, Proteus, Klebsiella itp.	Neuralgia, reumatyzm, nerwica, urazy mechaniczne kręgosłupa i narządów płciowych, refluks śródsterczowy, przewlekłe zaparcia (zaparcia), stres, przebyte choroby urologiczne (zapalenie pęcherza moczowego, cewki moczowej itp. ), hipodynamia, choroby układu hormonalnego

Czynnikami prowokacyjnymi są nieregularne stosunki płciowe (całkowity brak seksu), systematyczna hipotermia organizmu i przewlekły alkoholizm.

Objawy ostrej postaci choroby

Ostre zapalenie gruczołu krokowego charakteryzuje się ciężkimi objawami zapalenia gruczołu krokowego. W proces zaangażowane są sąsiednie narządy i układy, zaburzona jest stabilność psycho-emocjonalna.

Kluczowe objawy:

1. Z układu moczowego. Częstomocz (częste oddawanie moczu) z kropelkowym wypływem moczu, pieczeniem, skurczami cewki moczowej. Mocz staje się mętny. Zachęty do opróżnienia pęcherza są często fałszywe.
2. Z układu rozrodczego. Ból w kroczu, obniżona siła działania, bolesny wytrysk. Podczas intymności (lub zaraz po niej) dyskomfort pojawia się w okolicy żołędzi prącia i jąder.
3. Od strony układu nerwowego. Ostry ból mięśni w okolicy lędźwiowej i krzyżowej, w podbrzuszu.
4. Zaburzenia psycho-emocjonalne. Zwiększona nerwowość, niepokój, drażliwość.
5. Z układu pokarmowego. Zaparcia, zaostrzenie hemoroidów.
6. Od strony autonomicznego układu nerwowego. Brak apetytu, ból głowy, podgorączkowa temperatura ciała (37–38 ℃), objawy zatrucia organizmu. Nawykowe działania powodują szybkie zmęczenie, chęć leżenia.

Na tle stanu zapalnego zaostrzają się istniejące choroby przewlekłe.

Objawy przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego

Przedłużający się stan zapalny prostaty prowadzi do naruszenia budowy morfologicznej i funkcjonowania narządu. W fazie remisji patologia przypomina się zwiększonym zmęczeniem, zmniejszoną wydajnością. Zaburzenia układu moczowego charakteryzują się powtarzającymi się (często fałszywymi) chęciami opróżnienia pęcherza, które stają się częstsze w nocy.

Oddawanie moczu jest umiarkowanie bolesne, po oddaniu moczu pojawia się uczucie niepełnego wyniszczenia. Z cewki moczowej wydziela się samoistnie wydzielina prostaty o śluzowej konsystencji o żółtawym kolorze, nieprzyjemny zapach (prostorrhea).

Pacjentów nawiedza zespół przewlekłego bólu miednicy - bolesne odczucia o charakterze bolesnym, zlokalizowane w dolnej jednej trzeciej części brzucha, miednicy i zewnętrznych narządach płciowych, w okolicy krocza, lędźwiowej i krzyżowej.

Przewlekłemu zapaleniu gruczołu krokowego towarzyszą zaburzenia zdrowia seksualnego:

• niestabilna erekcja, której towarzyszy ból;
• ucisk libido;
• przyspieszony lub trudny (często bolesny) wytrysk.

Na tle zaburzeń seksualnych postępuje niestabilność psycho-emocjonalna. Mężczyzna ma skłonność do depresji, gwałtownej zmiany nastroju - od agresji do apatii. Ostatecznie prowadzi to do absolutnej impotencji seksualnej (impotencji).

W okresie nawrotowym objawy odpowiadają ostrej postaci choroby, ale są mniej nasilone. Zaostrzenie jest prowokowane przez:

1. Ogólna hipotermia. Po długim przebywaniu w zimnej wodzie lub na zimnie, wszelkie przewlekłe choroby zapalne, w tym zapalenie gruczołu krokowego, ulegają pogorszeniu.
2. Ograniczenie mobilności. W przypadku hipodynamii zaburzone jest krążenie krwi w narządach miednicy. Zastój krwi prowadzi do obrzęku prostaty, który uciska zakończenia nerwowe i cewkę moczową.
3. Nadużywanie alkoholu. Przewlekły przebieg procesów zapalnych aktywuje się pod wpływem alkoholu.
4. Długotrwała abstynencja w związkach intymnych. Brak stosunku płciowego prowadzi do stagnacji wydzielania gruczołu krokowego, co wywołuje zaostrzenie.
5. Obcisła bielizna. Mechaniczna kompresja zewnętrznych narządów płciowych zakłóca normalny dopływ krwi do gruczołu krokowego.

Nawrót choroby spowodowany jest niezdrowymi nawykami żywieniowymi. Obfitość tłustych pokarmów w diecie jest jedną z przyczyn hipercholesterolemii (podwyższone stężenie cholesterolu we krwi), w wyniku czego rozwija się miażdżyca. Płytki cholesterolu zakłócają swobodny przepływ krwi, prowokując przekrwienie prostaty. Nadmiar w jadłospisie produktów powodujących zaparcia prowadzi do nadmiernego napięcia mięśni krocza.

Powikłania zapalenia gruczołu krokowego

Przy przedwczesnym leczeniu ostrego zapalenia w tkankach prostaty gromadzą się ropne masy i rozwija się ropień gruczołu. Choroba charakteryzuje się gorączką (39 ℃), dreszczami, ostrym intensywnym bólem krocza, ischuria (niemożność samodzielnego opróżnienia pęcherza). Jedynym sposobem leczenia jest operacja otwarcia ropienia i wybrzuszenia cewki moczowej (poszerzenie cewki moczowej specjalnym metalowym bougie).

Brak właściwej diagnozy, zaniedbanie objawów, długotrwałe samoleczenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego to przyczyny rozwoju groźnych powikłań:

• gruczolak prostaty - łagodny nowotwór podatny na nowotwór złośliwy (złośliwy) z nieprawidłową terapią;
• tworzenie kamieni w gruczole;
• zapalenie jąder i najądrzy - zapalenie jądra;
• zapalenie pęcherzyków - zapalenie pęcherzyków nasiennych;
• niepłodność (pierwszy stopień choroby wymaga długotrwałej terapii, drugi jest praktycznie nieuleczalny);
• impotencja;
• stwardnienie prostaty to śmierć komórek prostaty.

Terminowe badanie prostaty u mężczyzn pomoże uniknąć poważnych konsekwencji choroby zapalnej.

badanie prostaty

Badanie prostaty przez odbyt to nieprzyjemny, ale niezwykle konieczny zabieg. Pozwala na wczesne wykrycie tak poważnych chorób jak gruczolak, zapalenie gruczołu krokowego, nowotwory złośliwe.

Wskazania do badania prostaty przez odbyt

Każdy mężczyzna powyżej 40 roku życia powinien przynajmniej raz w roku odwiedzać urologa. Im wcześniej zostanie zdiagnozowany proces zapalny, łagodne i złośliwe nowotwory, tym większe szanse na całkowitą odbudowę gruczołu krokowego. Pacjent otrzymuje łagodniejsze leczenie, zachowuje pożądanie seksualne, aktywność seksualną i zdolność do zapłodnienia.

Czasami mężczyźni poniżej 40 roku życia wykazują oznaki ostrzegawcze, ale odkładają wizytę u urologa. Wskazaniami do pilnego badania prostaty są:

• ból o dowolnej intensywności w kroczu;
• zaburzenie erekcji;
• wczesny wytrysk;
• zmniejszenie ilości uwolnionego nasienia;
• dyskomfort podczas stosunku i defekacji.

Nie lekceważ problemów z oddawaniem moczu - zbyt częste parcie, skurcze, uczucie pustego pęcherza, nieprzyjemne zmiany zapachu i koloru moczu. Jeśli zauważysz co najmniej jeden objaw, koniecznie umów się na wizytę u urologa.

Jak wykonuje się cyfrowe badanie prostaty?

Na kilka godzin przed zabiegiem należy powstrzymać się od:

• kontakt seksualny;
• masturbacja;
• uprawiać sport;
• Jazda rowerem;
• Praca fizyczna.

Przed wizytą u lekarza należy opróżnić pęcherz, zrobić oczyszczającą lewatywę z osolonej wody lub wywar z rumianku.

Przed badaniem prostaty mężczyzna przyjmuje pozycję kolanowo-łokciową, kładzie się na boku ze zgiętymi nogami lub stoi, pochylając się do przodu i opierając ręce o stół. Lekarz zakłada sterylne rękawiczki, smaruje palec wskazujący i odbyt pacjenta wazeliną lub lubrykantem.

Podczas badania prostaty przez odbyt lekarz masuje płaty gruczołu krokowego od boków do środka. Za pomocą badania dotykowego możesz ocenić:

• rozmiar i kształt;
• tekstura i elastyczność narządu;
• symetria jego elementów;
• surowość konturów i podłużnej bruzdy;
• obecność bólu, pieczęci i sęków.

Dane te pozwalają określić, czy w prostacie występują zmiany patologiczne.

Dodatkowo podczas zabiegu pozyskiwany jest sekret gruczołu krokowego. Płyn ten wysyłany jest do analizy, która pokazuje zawartość bakterii, leukocytów, erytrocytów, drobnoustrojów chorobotwórczych.

Na podstawie wyników cyfrowego badania prostaty lekarz może przepisać dodatkowe środki diagnostyczne. Obejmują one analizę kliniczną moczu i krwi, badanie markerów nowotworowych, USG prostaty i tak dalej.

Diagnoza choroby

Dokonanie dokładnej diagnozy składa się z kilku etapów:

• wstępna konsultacja z urologiem;
• zestaw testów laboratoryjnych;
• badanie sprzętowe prostaty;
• ponowne spotkanie z lekarzem.

Konsultacja urologa obejmuje:

• identyfikacja objawów, ich charakterystyka (recepta, nasilenie);
• zebranie wywiadu (przebyte choroby);
• wyjaśnienie informacji o warunkach pracy, cechach stylu życia, nawykach, regularności stosunków seksualnych;
• wizualna ocena zewnętrznych narządów płciowych pod kątem obecności wysypki, zaczerwienienia, obrzęku, wydzieliny z cewki moczowej;
• badanie dotykowe pachwinowych węzłów chłonnych;
• badanie palpacyjne prostaty przez odbyt (określenie bolesności, konturów, gęstości, elastyczności gruczołu, ocena stanu przegrody międzypłatowej);
• pobieranie próbek biomateriału do badań laboratoryjnych;
• wyznaczanie analiz.

Wizyty lekarskie nie mają ścisłych terminów. W specjalistycznej klinice każdemu pacjentowi poświęca się maksymalny czas i uwagę.

W celu zróżnicowanej diagnozy bakteryjnego i bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, w celu określenia postaci choroby, mężczyzna pobiera krew, mocz, wydzielinę prostaty i wymaz z cewki moczowej.

Lekarz własnoręcznie pobiera próbkę wydzieliny gruczołu krokowego podczas badania gruczołu krokowego przez odbyt. Do badania stosuje się jednorazowe rękawiczki medyczne, lubrykant (wazelina, żel-smar, gliceryna), który ułatwia penetrację do ampułki doodbytniczej, sterylne okulary. Głębokość penetracji nie przekracza 5 cm, a kwalifikacje zawodowe i doświadczenie urologów zapewniają bezpieczeństwo i bezbolesność zabiegu.

Krew żylną pobiera się przy użyciu nowoczesnych vacutainerów. Centrum medyczne ściśle przestrzega zasad sterylności pobierania materiału biologicznego.

Testy laboratoryjne

Badania prowadzone są przez doświadczonych specjalistów w klinicznym laboratorium diagnostycznym. Dział laboratoryjny centrum medycznego wyposażony jest w nowoczesny sprzęt, który pozwala na wykonywanie analiz o dowolnej złożoności.

Lista analiz obejmuje:

1. Kultura bakteriologiczna wymazu do oznaczania chorób przenoszonych drogą płciową. Próbkę biomateriału wysiewa się na pożywki sprzyjające wzrostowi drobnoustrojów chorobotwórczych. Aktywna reprodukcja i tworzenie kolonii określonego patogenu wskazują na obecność infekcji. Na podstawie hodowli bakteryjnej wykonuje się antybiogram – oznaczanie oporności patogenów na antybiotyki.
2. Ogólna analiza moczu. Odchylenie od normy (leukocyturia, bakteriuria, cylindruria itp. ) Wskazuje na obecność procesu zapalnego.
3. Badanie krwi na PSA (antygen specyficzny dla prostaty) jest markerem nowotworowym męskiego układu rozrodczego. Wykonywany jest bardzo precyzyjną metodą ICLA (chemiluminescencyjny test immunologiczny).
4. Badanie wydzieliny gruczołu krokowego (mikroskopia i hodowla). Pozwala określić stan zapalny, obecność drobnoustrojów (E. coli, gronkowiec itp. )

Kompleksowe badanie pod kątem chorób przenoszonych drogą płciową można przeprowadzić na próbce krwi.

Diagnostyka sprzętowa to TRUS (USG transrektalne) gruczołu krokowego. Wykonuje się ją za pomocą cylindrycznej sondy o średnicy nie większej niż 1, 5 cm, wprowadzanej do odbytnicy. Czujnik jest wstępnie nasmarowany, na górze nakładane są specjalne jednorazowe dysze (prezerwatywa). Dane są przesyłane do monitora, gdzie urolog wizualnie ocenia zmiany patologiczne w gruczole krokowym.

Ponowne przyjęcie

Przy ponownym przyjęciu lekarz:

• ocenia wyniki badań;
• opracowuje osobisty schemat terapeutyczny, biorąc pod uwagę rodzaj, formę, charakter przebiegu zapalenia gruczołu krokowego, tolerancję leku, wiek pacjenta;
• wyznacza badania kontrolne.

Proponujemy umówienie wizyty w dogodnym dla Pacjenta terminie telefonicznie lub przez stronę internetową poprzez wypełnienie formularza online.

Terapia zapalenia gruczołu krokowego

W klinice mężczyzna może przejść pełny cykl leczenia zapalenia gruczołu krokowego. Terapia kursowa ostrego zapalenia prostaty obejmuje trzy etapy:

• łagodzenie objawów i stanów zapalnych;
• przywrócenie funkcji, stabilizacja stanu gruczołu;
• konsolidacja wyników, zapobieganie powikłaniom.

Pierwszy etap

W przypadku zapalenia gruczołu krokowego o etiologii zakaźnej antybiotyki są przepisywane przede wszystkim w celu zniszczenia czynnika wywołującego infekcję. Wybór leku opiera się na wynikach antybiogramu. Równolegle stosuje się leki z kilku grup farmakologicznych:

1. Blokery alfa. Leki pomagają rozluźnić tkankę mięśni gładkich gruczołu krokowego, szyi pęcherza moczowego, zmniejszyć ciśnienie wewnętrzne w cewce moczowej, normalizują odpływ moczu, zmniejszają obrzęk gruczołu.
2. Enzymy. Upłynniają wydzielinę gruczołu krokowego, zwiększają miejscową odporność narządu, wzmacniają działanie przeciwbakteryjne i zmniejszają objawy zapalne.
3. Immunomodulatory do przywracania odporności.
4. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Zmniejsz proces zapalny, zatrzymaj zespół bólowy.

Lekarz dobiera leki i dawkowanie osobiście w zależności od objawów, rodzaju, postaci choroby.

Druga faza

Po usunięciu ostrych objawów przechodzą do leków i metod, które pomagają ustabilizować gruczoł. Leczenie polega na:

• leki naczyniowe (poprawiające ukrwienie prostaty);
• immunostymulanty;
• leki normalizujące proces wydalania z moczem;
• leki przeciwzapalne;
• leki przywracające erekcję.

W kompleksowym leczeniu stosuje się leki doustne i czopki doodbytnicze (regenerujące, przeciwbakteryjne, immunostymulujące, przeciwzapalne, przeciwbólowe).

Specjalne metody obejmują masaż prostaty. Oddziaływanie mechaniczne na gruczoł krokowy umożliwia:

• przyspieszyć krążenie krwi;
• wzmocnić ściany naczyń włosowatych i naczyń;
• aktywować procesy wymiany;
• ustanowić wypływ tajemnicy;
• znormalizować opróżnianie pęcherza;
• zwiększyć skuteczność terapii lekowej;
• przywrócić aktywność seksualną.

Zabiegi masażu wykonywane są w celach terapeutycznych i profilaktycznych.

Rodzaje masażu:

• za pomocą rozszerzacza (bougie);
• palpacja wewnętrzna;
• nieinwazyjny (brak penetracji);
• sprzęt penetrujący lub zewnętrzny (wykonywany za pomocą specjalnego masażera).

Trzeci etap

Zabieg uzupełnia ozonoterapia i laseroterapia. Terapia ozonem doodbytniczym polega na codziennym podawaniu świeżo przygotowanego ozonowanego izotonicznego roztworu chlorku sodu.

Leczenie zapalenia gruczołu krokowego laserem to postępowa technika fizjoterapeutyczna, która pozwala szybko osiągnąć pozytywną dynamikę i zapobiegać powikłaniom zapalenia gruczołu krokowego. Kierunkowe działanie lasera rektalnego:

• regeneruje komórki gruczołowe;
• łagodzi stany zapalne i ból;
• wzmacnia lokalną odporność;
• poprawia ukrwienie prostaty, stan naczyń.

Częstotliwość sesji to 2-4 razy w tygodniu, czas trwania jednego zabiegu to 10-20 minut. Decyzją lekarza prowadzącego laseroterapię rozpoczyna się od drugiego etapu leczenia.

Dodatkowo stosuje się środki fitoterapeutyczne.

Cechy leczenia przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego

Ta postać zapalenia gruczołu krokowego charakteryzuje się falistym przebiegiem, w którym zaostrzenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego jest zastępowane okresem całkowitego braku nieprzyjemnych objawów. W niektórych przypadkach objawy są stale obserwowane, ale mają zatarty, łagodny charakter. W większości przypadków mężczyźni przez długi czas znoszą niedogodności w postaci zaburzeń oddawania moczu, tępe bóle w podbrzuszu i kroczu oraz osłabienie potencji. Pacjenci z taką diagnozą często zwracają się do lekarza podczas zaostrzenia objawów.

Leczenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego rozpoczyna się od szczegółowego badania, aby dowiedzieć się, co spowodowało proces zapalny. Na podstawie wyników diagnostycznych urolog wybiera leki z kilku grup:

• Leki przeciwbakteryjne są przepisywane pacjentom, u których zdiagnozowano przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego, a także w przypadku chorób pochodzenia niebakteryjnego. Środki z tej grupy, oprócz tłumienia aktywności patogennej mikroflory, pomagają zmniejszyć stan zapalny.
• Leki z grupy alfa-blokerów są przepisywane pacjentom z ciężkimi zaburzeniami oddawania moczu. Leki poprawiają tempo przepływu moczu i łagodzą objawy.
• Środki zwiotczające mięśnie są przepisywane pacjentom z przewlekłym bólem miednicy i wyraźnymi objawami przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego w ostrej fazie.
• Leki hormonalne są zalecane przez urologów do aktywnego wzrostu tkanek gruczołowych prostaty na tle przewlekłego stanu zapalnego.
• Immunomodulatory stosuje się w przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego dowolnego pochodzenia, czy to alergicznym, bakteryjnym czy bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego.

Dodatkowo stosowane są leki pobudzające krążenie krwi w narządach miednicy i bezpośrednio w prostacie oraz stymulanty potencji. Metody leczenia, takie jak masaż prostaty, fizjoterapia (elektroforeza, terapia falą uderzeniową, UHF i wiele innych), zestaw ćwiczeń ruchowo-terapeutycznych rozluźniających mięśnie krocza i dna miednicy, a także laseroterapia również przyczyniają się do poprawy rokowania.

Wszystkie te metody są szeroko stosowane w klinikach, co pozwala na osiągnięcie wysokich wyników leczenia, nawet jeśli u pacjenta zdiagnozowano przewlekłe, kamiące zapalenie gruczołu krokowego, jedną z postaci powikłanego przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. Specjaliści ośrodka zwracają szczególną uwagę na zachowanie funkcji układu moczowo-płciowego u mężczyzn, aby pacjenci po terapii mogli żyć pełnią życia, a nawet zostać rodzicami. Tylko przy kompleksowym leczeniu za pomocą odpowiednio dobranych leków, fizjoterapii i masażu prostaty można osiągnąć pozytywny wynik leczenia.

Zapobieganie procesom zapalnym w prostacie

Środki zapobiegawcze obejmują:

1. Zmiana nawyków żywieniowych. Zbilansowana dieta z ograniczeniem tłustych i wysokokalorycznych pokarmów. Wzbogacenie diety o warzywa, owoce, produkty dla zdrowia mężczyzn (orzechy, miód, owoce morza itp. ).
2. Aktywność fizyczna (regularne sporty przyczyniają się do normalizacji krążenia krwi w okolicy narządów płciowych).
3. Seks chroniony – stosowanie antykoncepcji barierowej (prezerwatywy) w celu ochrony przed chorobami przenoszonymi drogą płciową.
4. Regularny seks to przyjemna i użyteczna profilaktyka zastoinowych zjawisk w prostacie.
5. Ograniczenie alkoholu. Nadużywanie alkoholu prowadzi do zmniejszenia siły działania, libido, zahamowania syntezy testosteronu.
6. Całkowity odpoczynek. Przeciążenie psycho-emocjonalne, bezsenność (bezsenność), przepracowanie fizyczne są prowokatorami bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego.
7. Regularne wizyty u urologa i badania w kierunku chorób przenoszonych drogą płciową. Chorobie łatwiej zapobiegać niż leczyć.

Urolodzy zapewniają profilaktyczne badanie gruczołu krokowego.